Tsunami

Het is zo raar om te zien dat alles gewoon doorgaat. Het leven rolt gewoon verder alsof er niks aan de hand is. Ik kijk uit mijn raam en zie dat het verkeer door blijft gaan. De bestuurders van de auto’s die voorbij blijven razen zijn volledig onbekend met wat er hand is. De bouwvakkers die het gebouw tegen over mij in elkaar zetten hebben geen idee van wat er gebeurd. Hier zijn er ook geen problemen. De problemen zijn in Japan. 

Japan. Het land van de rijzende zon, maar nu even niet. Een aardbeving van 8,9 op de schaal van richter, de op vijf na ergste ooit, in de zee bij Japan veroorzaakt een tsunami die op het land af raast. Ter vergelijking, de aardbeving die zeven jaar geleden de tsunami veroorzaakte die het leven van zo’n 230.000 mensen nam, was 9,2 op de schaal van richter. Tot nu toe lijkt het er op dat de golf tussen 1 en 4 meter hoog is. De wereld houd zijn adem in, althans, de wereld rond pacific. Want het stopt waarschijnlijk niet bij Japan. De tsunami zal in alle richtingen gaan en in zover als Amerika en Canada zijn tsunamiwaarschuwingen uitgevaardigd. Van de kleinere eilanden in de Pacific is niet meer gehoord.  

                           Een kaart van de Pacific met de tsunami duidelijk aangegeven.

http://english.aljazeera.net/watch_now/  De Engelse versie van Al Jazeera met constante updates.

http://news.blogs.cnn.com/2011/03/11/live-blog-japan-earthquake/  CNN

Het blijft raar dat het leven hier gewoon door gaat terwijl aan de andere kant van de wereld zich een ramp voltrekt. Maar dat ligt waarschijnlijk aan mij.

Ik probeer te updaten.

Zoals het nu lijkt komt de tsunami rond 11:57 onze tijd aan bij Indonesië, het eiland Papoea word als eerste geraakt. De bevolking in Indonesië is schijnbaar slecht op de hoogte van de dreiging en er wordt niet veel gedaan om te waarschuwen, voornamelijk het gebrek aan communicatie middelen en de grote afstand is daar debet aan. 

Ooggetuigen verslag uit Japan in het Engels.

In Fukushima-ken, the one next to Miyagi where the tsunami really hit. We had to huddle under desks and there was a real worry that things would start falling - ceiling suffered damage, chairs and desks tipped. Outside the roads are cracked, water is off and lots are without electricity.

To those who are saying learn to swim - with all due respect piss off. Lots of deaths confirmed and I guarantee lots more to come - the wall of debris and water was sweeping away houses, cars, trucks, boats, bridges. It's not a wave of water you can fucking surf, it's an avalanche. Fires raging and nobody knows what's happening to most of MIyagi-ken. Feeling numerous aftershocks - think we're up to around 20 now, some shake more things off shelves, others just shake us around a bit

Things are more than a little tense. Even this far from the quake lots of damage to homes and buildings, and people have been evacuated to disaster centres. Thoughts going to those who have loved ones in Miyagi-ken. As I write this another aftershock - wonder if it will continue into the night?

Twee tot driehonderd lichamen gevonden bij Sendai.

Op dit moment worden er nog steeds een trein en een boot vermist. Aan boord van de boot waren zeker honderd mensen. Het aantal reizigers in de trein is onbekend.
De regering heeft een nucleaire noodtoestand afgeroepen nadat de kernreactor bij Fukushima ernstig beschadigt raakte door de aarbeving.
Het lijkt er op dat de tsunami weinig schade heeft aangericht op Hawaii, toch verwacht men aan de Amerikaanse kust golven van twee meter hoog. Een ooggetuige uit Santa Barbara, Californië, meldde dat er bijna geen golven te zien waren.

Hoewel de ramp zijn tol eist, elk leven is teveel. Kan er, dat klinkt misschien raar, worden gezegd dat er ondanks het verlies van levens er veel meer levens zijn gered door de maatregelen die Japan had genomen. Waarschijnlijk was het dodental en de verwoesting nog veel hoger en erger geweest zonder de Japanse bouwkunde. Want wat opvalt aan de beelden en foto's van de ramp; als er gebouwen verwoest zijn dan is dat ten gevolg van de tsunami. Niet ten gevolg van de aardbeving. En bij een aardbeving van 8,9 op de schaal van richter is dat erg indrukwekkend.   

Winning

Ik zal beginnen met de woorden van iemand die ik erg bewonder. Napoleon Bonaparte. Waarom ik hem bewonder? Omdat het een briljante strateeg was en samen met de cuisine het enige waar de Fransen nog een beetje trots op kunnen zijn. Napoleon zei; Glorie vergaat maar anonimiteit is voor eeuwig. En ik denk wel dat hij gelijk had. Wie dat ook denkt? Charlie Sheen. Die heeft al lang in de gaten hoe de hele boel in elkaar steekt. Hij wist dat zijn glorie aan het vergaan was en heeft besloten er wat aan te doen. Tenminste dat denk ik. Hij zal ongetwijfeld ook wel eens aan de coke zijn geweest, maar op dit moment vermoed ik dat hij zo nuchter is als hij maar kan zijn. Het enige waar hij misschien een overdosis van neemt zijn de sigaretten die hij achterelkaar aansteekt. 

Ik geloof dat hij dondersgoed weet wat hij doet. Hoe meer rare dingen hij roept hoe meer aandacht hij krijgt en dat is waar het hem om gaat. Eigenlijk is hij een beetje de Geert Wilders van de filmwereld. Een Geertloze week is ook onmogelijk tegenwoordig. Zodra ze bij de PVVmerken dat de aandacht van het volk verslapt komt Geert met een nieuw bericht, meestal moet er iets verboden worden. Zo werkt het ook bij Charlie Sheen. Zodra hij merkt dat de aandacht verslapt komt hij weer met een nieuwe video vol maf gedrag. Wel slim hoor, het lijkt op het moment alsof Hollywood alleen uit Charlie Sheen bestaat.

Jammer genoeg is het niet zo origineel. Het is al eens vaker gedaan, in de jaren tachtig door Andy Kaufman bijvoorbeeld. Bekijk het volgende filmpje maar eens.

http://www.youtube.com/watch?v=1uQlB99WCuk&feature=player_embedded

Er is dus niks nieuws onder de zon. Helemaal niks. Volgens mij is Charlie Sheen niet verslaafd. Tenminste, niet aan drugs. Aan zich zelf wel, niet zo’n beetje ook. Is dat erg? Nee want het levert leuke beelden op.

Voor wie het nog niet gezien heeft;

http://www.ustream.tv/recorded/13167959 

Oja, nog even over Geert. Het blijkt dus dat er een Gelders PVV Statenlid is die een dubbel paspoort heeft. Één van het mooie Nederland en één van het door de PVV vervoeide Turkije. Hoe dat kan? Geen idee, mevrouw wist er zelf ook niets van af. Die dacht altijd een volle Hollandse meid te zijn. Mooi niet dus, droom in duigen. Maar hoe krijg je het eigenlijk voor elkaar om twee paspoorten te hebben zonder dat je zoiets weet? Was het één-plus-één-gratis bij het gemeentehuis toen haar vader haar kwam aanmelden? Dacht de man dat een Turks paspoort nog wel eens van pas zou komen? Of was deze mevrouw in Turkije op vakantie en kocht ze in plaats van een waterpijp een officieel uitziend documentje? Leuk voor aan de muur. Het lijkt me dat je pas een Turks paspoort krijgt als je daar geboren bent, of als één van je ouders Turks is. En een ouder of een geboorteplaats is toch niet zomaar vergeten? Zo van: ‘Oja, ik ben in Istanbul geboren. Dat is ook zo.’ Maar het kan natuurlijk ook zijn dat ze is geadopteerd en dat ze daar op deze manier achter moet komen. Da’s wel zuur, ben je net gekozen als Statenlid voor de PVV, blijk je Turks te zijn. Wat moet je dan? Op zoek naar je roots, of je haar blonderen en doen of je neus bloed. Geert weet vast wel raad en een goed merk verf.   

Buitenaardse familie

Er zijn aliens! Het is bewezen! De buitenaardse wezens leven echt en zijn niet slechts de fantasie van filmmakers of gekken. Zei ik gekken? Ik bedoelde mensen met een aparte kijk op de realiteit. En de buitenaardse wezens leven in principe ook niet meer, het zijn fossielen net als dinosaurussen in musea, maar dat mag de pret niet drukken vind ik. Het gaat namelijk om de vorm vind ik. Een beetje alien is groen met sprieten en heeft bij voorkeur tentakels als armen. Voldoet de nieuw ontdekte ruimte bewoner aan dat beeld? Nee, niet echt. Het is niet meer dan een bacterie, een versteende bacterie nog wel. Beetje teleurstellend als je al jaren zit te wachten op de wijsheden van een superieur buitenaards ras. Zeg nou zelf,  bacteriën staan niet echt bekend om hun gevoel voor filosofie, laat staan dat een fossiele bacterie een goede gesprekspartner is.  

Toch is de wetenschappelijke wereld er wel blij mee want het bewijst toch maar weer dat er leven mogelijk is in de ruimte. Alhoewel, de bacteriën zijn hier gekomen met een meteoriet. En die was waarschijnlijk onderdeel van een planeet die waarschijnlijk dan niet meer bestaat. Ik bedoel, als er brokstukken van een planeet de ruimte inschieten dan is het einde toch wel een beetje in zicht. Eigenlijk waren dit dus de asielzoekers van de ruimte die hier hun plekje hebben gevonden.

Maar je kunt er ook nog anders tegen aan kijken. Er zijn stemmen die beweren dat het dus heel goed mogelijk is dat wij met z’n allen van deze buitenaardse bacteriën afstammen. En dan? Dan zijn we dus zelf de aliens. Dat werpt een heel ander licht op een heleboel zaken. Hoe zit het bijvoorbeeld dan met die ufo’s die geregeld worden gezien. Blijken het plotseling misschien wel onze verre neven te zijn die komen kijken hoe het er hier voor staat. Want als er een meteoriet met bacteriën op onze planeet kan landen, dan kan dat ook best op een andere planeet.

Vanmorgen stond in de kranten te lezen dat er op 5 november 1990 een ufo boven Nederland werd gezien door piloten van de Britse luchtmacht. Nou is dat al bijna 21 jaar geleden, maar toch, het is wel bijzonder. Want je gaat je nu afvragen wat ze hier kwamen doen. Ging het ze dus om die fossielen? Wilden ze weten wat er met de broertjes en zusjes van hun voorvaderen is gebeurd? Een soort van stamboom onderzoek? Misschien. Maar waarom zijn ze dan niet gewoon uitgestapt en hebben niet even bij iemand aangebeld? Tja, waarom wel? Ik denk persoonlijk dat ze er namelijk achter zijn gekomen dat niet elk stamboom onderzoek iets leuks oplevert. Soms vind je gewoon iemand die je nou niet perse hoeft te kennen. Die gekke oom of tante die al heel lang uit beeld is, maar die je uit nieuwsgierigheid toch weer opzoekt alleen om er achter te komen dat hij/zij inderdaad beter uit beeld kan blijven.

Hoe ze weten dat we die gekke oom zijn? Nou, we sturen al decennia lang onze tv beelden de ruimte in. En ik denk dat als jij nou een alien zou zijn en al die beelden voorbij zag komen je ook niet stond te springen om uit te stappen.  Denk maar eens aan het journaal, of aan films waarin we aliens massaal afmaken. Niets om vrolijk van te worden maar het kan erger, stel je nou voor dat je als alien rustig de televisie aanzet en ineens een aflevering van Oh oh Tirol te zien krijgt. En dat als je van kanaal verandert, je plotseling de nieuwe clip van Dries Roelvink krijgt te zien. Ik zou het wel weten, die aardbewoners bleven maar lekker in hun eigen hoekje van het heelal, familie of niet.

Het leed dat fan zijn heet

Iedereen is wel ergens fan van. Van iemand in de muziek, van iemand in de filmwereld of van iemand in de literatuur. Dat is ook niet zo moeilijk, je moet gewoon in de gaten houden wat die gene doet en je bewondering aan de wereld tonen. Simpeler kan niet. Persoonlijk vind ik dan ook dat dit soort fans eigenlijk een beetje de mietjes onder de bewonderaars zijn. Want wat kan er nou helemaal misgaan? Als het object van bewondering dood gaat kun je altijd nog dromen over hoe het was. Denk bijvoorbeeld maar aan de beatles, al decennia uit elkaar en de helft overleden en toch nog steeds een trouwe schare fans. Of aan Elvis, al jaren dood maar nog steeds the king. Of denk aan Dries Roelvink, zijn carrière is al jaren dood maar hij heeft, echt waar, een fanclub. En als je er op een dag achterkomt dat je niet meer zo van je favoriet geniet als dat je eerst deed, of in het geval van de Dries Roelvink fanclub, iemand er achter komt hoe je IQ kunt transplanteren, dan noem je het gewoon een fase. Er lopen over twintig jaar miljoenen huismoeders rond die ooit een Justin Bieber-fase hadden.  

Fan zijn van iemand in de showbusiness is dus appeltjeseitje, niks lastigs aan, iedere gek kan het doen. Trouwens, ik denk dat je politiek hierin ook wel een beetje kunt vergelijken met showbizz. Met een gelikt kapsel en zoveel mogelijk media aandacht als je maar kunt krijgen kom je al een heel eind. Ik denk dat Dries Roelvink het daarom als politicus nog best aardig zou doen.

Goed, politiek en showbizz zijn dus makkelijk onderwerpen om fan van te zijn. De echte diehard fan laat zich daar dan ook niet mee in. Die gaat voor iets anders, iets moeilijkers, iets waar vreugde en verdriet elkaar afwisselen, die gaat voor sport. In mijn geval voetbal. Ik ben er aan verslingerd zo lang als ik me kan herinneren en ik weet dat het ook nooit meer over zal gaan. Fan ben je namelijk voor het leven, met heel je hart en mijn hart ligt bij FC Groningen.

Het ging zo mooi. Het was een droom seizoen. De FC deed mee met de grote jongens en werd gevreesd door alle andere clubs. Europees voetbal was zo goed als binnen. Maar een voetbalfan weet maar al te goed dat niets voor eeuwig duurt. En drie weken geleden was het zover. De muur der verdediging brokkelde af en de tegenstanders vonden het net. Doelpunt na doelpunt velde de afgelopen drie wedstrijden de hoop van de trouwe supporter op een overwinning. Maar waar de showbizzfan al lang teleurgesteld was afgehaakt met als verklaring dat het slechts een fase was. Daar blijft de voetbalfan trouw aan de geliefde club. Want de voetbalfan weet dat het niet altijd goed zal gaan, hij weet dat het zo maar kan zijn dat er de komende tien jaar geen seizoen als deze zal komen. En dan? Zeggen dat het een fase was? Nee. Dan word er met weemoed teruggedacht aan de helden van weleer terwijl de nieuwe helden worden aangemoedigd met de vurige loyaliteit die de voetbalfan eigen is. Want als er één zekerheid is voor een voetbalfan, dan is het dat je fan bent voor het leven.  

Proud to be a farmer, proud to be a farmer, proud to be a farmer till i die!

Maanpocalyps

Voor iedereen die het nog niet gehoord heeft, we gaan er aan met z’n allen. Waarom? Nou, gewoon, omdat we weer een reden hebben gevonden om daar bang voor te zijn. Hoe? Superdodelijk virus? Onstopbare komeet? Nucleaire oorlog? Einde der tijden voorspeld door een reeds uitgestorven volk? Neen. Geen van deze coole vormen van menselijke ondergang worden ons fataal, nee het is de maan die ons de das om gaat doen. Onze dichtstbijzijnde buurman in de ruimte schurkt namelijk nog eens lekker tegen ons aan. Een lunair perigeum om maar even wetenschappelijk te doen. Nou gaat de maan ons niet rammen ofzo, je kunt niet over een maand van de Mount Everest door lopen naar de zee der stilte, maar toch is er reden voor alarm want het notoire hemellichaam komt op een afstand van slechts 356.577 kilometer van moeder aarde te staan. En laten we eerlijk zijn, da’s niks.  

Wat kunnen we verwachten? Waar gaan we het slachtoffer van worden? Volgens een grote groep mensen krijgen we te maken met aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, extreem weer, overstromingen en nog veel ander rampspoed en ellende. De experts echter verwachten wat minder spektakel. Lagere ebstanden en hogere vloedstanden. En verder? Dieren ondervinden er misschien nog hinder van, maar die zijn wel wat gewend na al die tijd met ons op één planeet. 

Vanwaar dan die paniek? Simpel. We kunnen er niets aan doen. Dreigementen richting de maan halen niets uit. Die gaat er niet anders van doen. Vroeger zouden we met zijn allen gaan zitten bidden. Klaar, niet meer ons probleem als er nu toch wat fout gaat moest het zo zijn. Maar in bidden geloven we over het algemeen niet meer, hoeft ook niet, voor al onze problemen is immers een oplossing. Zijn we ziek? Dokter. Auto kapot? Garage. En ga zo maar door. We zijn er zo aan gewend geraakt dat alles vanzelfsprekend goed komt, dat we niet meer in staat zijn om te gaan met onzekerheid. We kunnen er niet meer tegen om iets niet onder controle te hebben. Kijk maar naar de afgelopen winters. Beetje meer sneeuw dan normaal en de paniek sloeg toe. In Scandinavië werden onze journaals vertaald en uitgezonden als komedie. Maarja, daar hadden ze alles ook onder controle.

Moeten we nu dus gaan vrezen voor onze geliefde levens? Denk het niet. We moeten gewoon leren leven met het feit dat we niet over alles de controle hebben. En als dat echt niet werkt misschien maar weer eens een lekker ouderwets schietgebed.     

De dood

Dit is misschien wel wat raar. En ik denk ook niet dat dit er de plek voor is, maar ergens anders kan ik het op het moment niet kwijt. Toch wil ik het met de wereld delen. Gewoon omdat dat kan. En omdat ik mezelf de opdracht heb gegeven dat te doen. Vandaar, een gedicht.

De dood.

Ik ben de dood.

Ik ben zwart en ineens.

Soms ben ik wit en verwacht.

Ik ben zomaar zonder reden.

Soms ben ik gekozen en gewenst.

Ik ben geen reden.

Noch ben ik geen waarom.

Ik ben het laatste.

Ik ben hartvochtig oneerlijk.

 En toch ben ik eeuwig gelijk.

Ik ben niet het einde.

Noch ben ik vergetelheid.

Ik ben de dood van een lichaam.

Maar niet van een mens.

Maar niet van liefde.

Niet van gedachten.

Niet van herinneringen.

Niet van samen.

Niet van een grootvader.

Niet van een grootmoeder.

Niet van een man.

Niet van een vrouw.

Niet van een vader.

Niet van een moeder.

Niet van een broer.

Niet van een zus.

Niet van een zoon.

Niet van een dochter.

Ik ben de dood.

En ik heb enkel recht op het lichaam.

Al het andere is te mooi.

Al het andere is te kostbaar.

Al het ander is niet van mij.

Maar van wie het wil hebben.